همه به امید مهربانی تو

خدایا!

 ای که زبان صبح را به نطقی

  تابناک گشودی

  وتکه های تاریکی شب را از هم

 پراکندی

  ای که خورشید را با پرتوهای نورانی اش

  به درخشیدن واداشتی و هستی را با نظمی

  مشخص آفریدی و استوار کردی !

 ای که به آنچه در دل ما می گذرد

 نزدیکی

و از پیچش چشم تن ما دوری گزیدی !

  ای که مارا در گهواره امنیت و

آسایش خواباندی

  وبرای دریافت بخشش و احسان خود

 بیدارمان کردی

به راهنمای خلق ، فرستاده برگزیده ات ، درود فرست .