خدایا! ای که زبان صبح را به نطقی تابناک گشودی وتکه های تاریکی شب را از هم پراکندی ای که خورشید را با پرتوهای نورانی اش به درخشیدن واداشتی و هستی را با نظمی مشخص آفریدی و استوار کردی ! ای که به آنچه در دل ما می گذرد نزدیکی و از پیچش چشم تن ما دوری گزیدی ! ای که مارا در گهواره امنیت و آسایش خواباندی وبرای دریافت بخشش و احسان خود بیدارمان کردی  ...